(SF) kyuhaeDay Wolf&fish

ข้อมูลเบื้องต้น

  คยูฮยอนพี่ว่าเราห่างกันสักพักเถอะ

  ทำไมล่ะพี่ทงเฮผมทำผิดอะไร!

  ป่าวนายไม่ได้ผิด

  แล้วทำไม?

  พี่แค่เบื่อ!

เนื้อเรื่อง

 

คยูฮยอนพี่ว่าเราห่างกันสักพักเถอะ

  ทำไมล่ะพี่ทงเฮผมทำผิดอะไร!

  ป่าวนายไม่ได้ผิด

  แล้วทำไม?

  พี่แค่เบื่อ!

 ร่างสูงยืนจ้องคนตัวเล็กกว่าด้วยความไม่เข้าใจ ดวงตาคู่คมจ้องคุณแฟนตัวเล็กที่กำลังยืนเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

 เบื่อผมงั้นหรอ?

จะให้ผมห่างพี่เนี้ยนะ ไม่มีทางเสียหรอก

รู้จักสามีสุดหล่อของพี่คนนี้น้อยไปแล้วนะครับเบบี๋

“เข้าใจนะคยูฮยอน ช่วงนี้เราควรห่างกันสักพักนึง” คนตัวเล็กพูดจบก็เดินสะบัดก้นงอนหนีไปนั่งร่วมวงกับชีวอนและฮีชอลที่กำลังนั่งเมาส์กันอย่างเมาส์มันส์ แล้วดูนั้นทำไมต้องไปซบไอ้คุณพี่ม้าชีวอนด้วย!

คยูฮยอนไม่ปลื้ม สุดๆแล้วนะ

เดี๋ยวคืนนี้จะเจอดีพี่ทงเฮ

“ชีวอนฮยองลุกดิ๊” ร่างสูงของคยูฮยอนเดินเข้ามาร่วมวงอีกก่อนจะเริ่มแผ่กระจายรังสีมักเน่ปีศาจออกมา ชีวอนหันไปมองเจ้าน้องเล็กของวงที่ยืนกระฟักกระเฟียดหน้าตาเหมือนหมาป่าไม่ได้ฟัดปลามา 2 -3 วัน

 “พี่กำลังคุยอยู่นะคยูฮยอนจะให้พี่ลุกได้ไง” ชีวอนว่าพลางจ้องหน้าเจ้ามักเน่ที่กำลังเหลือบมองคนตัวเล็ก(กล้ามไม่เล็ก) ที่นั่งติดเขาอยู่แถมแขนของทงเฮยังคล้องแขนเขาอยู่ด้วย นี้มักเน่มันหึงแฟนมันใช่มั้ยเนี้ย

 “ไม่ลุกงั้นฮยองก็เลื่อนที่เลย” พูดอย่างเดียวไม่พอยังใช่นิ้วสะกิดยิกๆๆอีก ชีวอนเหลือบมองร่างเล็กที่กำลังสนทนาธรรม(?) เรื่องเช้าบ้านกับพี่ฮีชอลอยู่อย่างเมามันส์โดยไม่สนใจอะไรเลย  โกรธกันรึไงฟ๊ะ หล่องงโว๊ยย

“นายก็ไปนั่งข้างพี่ฮีชอลสิคยูฮยอนจะมาแย่งที่ชีวอนทำไม ชีวอนเขานั่งอยู่ก่อนนายนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย”

ทงเฮเอ่ยด้วยน้าเสียงตำหนิเล่นเอา คยูฮยอน ชีวอน และฮีชอลถึงกับอึ้ง ร้อยวันพันปีมันเคยดุแฟนซะที่ไหน เอะอะสะกิดๆลากเข้าห้องกันตลอด อะไรเข้าสิงลูกปลารึเปล่าเนี้ย?

 “พะ พี่ทงเฮ ว่าผมหรอ?”

 “ใช่น่ะสิ ก็นายเป็นแบบนั้นจริงๆนี่นา … น่าเบื่อชะมัด” ร่างบางลุกขึ้นยืนจ้องหน้าคยูฮยอนก่อนจะฉุดมือชีวอนให้ลุกขึ้นไปด้วยกัน

 “ไปกันเถอะชีวอน”

“ หะ หา ”

 “ไม่ต้องหาแล้วไป” ทงเฮว่าพลางลากแขนชีวอนให้เดินตามตนไป โดยไม่ใส่ใจเลยว่า คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของตัวเองนั้นกำลังยืนอึ้งกับการกระทำของตัวเองเพียงใด

คยูฮยอนพี่ว่าเราห่างกันสักพักเถอะ

 พี่แค่เบื่อ!

นายก็ไปนั่งข้างพี่ฮีชอลสิคยูฮยอนจะมาแย่งที่ชีวอนทำไม ชีวอนเขานั่งอยู่ก่อนนายนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย

ใช่น่ะสิ ก็นายเป็นแบบนั้นจริงๆนี่นา … น่าเบื่อชะมัด

“คยูฮยอน นายโอเคมั้ย” ฮีชอลเอ่ยถามพลางตบบ่าให้กำลังใจเจ้าน้องเล็ก

 “ผมสบายดีฮยอง”

“แต่หน้านายมันไม่ได้บอกว่ากำลังสบายเลยนะคยูฮยอน”

 “ผมสบายดีครับ ..แค่ผมกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ก็เท่านั้น” ฮีชอลยืนมองเจ้าน้องเล็กที่กำลังยืนครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่

.

.

.

.

.

 “ฮยอง”

 “หืม?”

“ข่มขืนเมียตัวเองข้ามวันข้ามคืนนี้ผิดกฎหมายมาตราที่เท่าไหร่กัน”

OMG

เวลา 23.20 น.โดยประมาณ เทียบเวลาโดยน้ำมันเครื่องเอลฟ์(เป็นอะไรมากรึเปล่ายัยไรท์เตอร์)

ตอนนี้ที่ห้องนั่งเล่นกำลังถูกจับจองโดยสมาชิกทุกคนกำลังนั่งจ้องรายการทีวีกันอย่างสนุกสนาน

 “ทำไมป่านนี้ ทงเฮกับชีวอนยังไม่กลับมากันอีกนะ”

ซองมิน ว่าพลางนั่งป้อนขนมให้ฮยอกแจที่กำลังนอนหนุนตักเขาอย่างสบายใจ

“นั้นดิ ดูดิ๊ไอ้หมาป่ามันจะลงแดงตายแล้ว” เยซองเอ่ยสนับสนุนก่อนจะหันไปหยอกล้อกับเรียวอุคต่อโดยไม่สนใจสายตาพิฆาตจากเจ้าน้องเล็กออนท็อป

 “ไม่ลงแดงได้ไงมันถึงเวลาออกกำลังกายกับลูกปลาน้อยของมันแล้วนี่นา”

 “เออ ใช่ฮยอง เลยเวลาไปกี่รอบแล้วว่ะมักเน่” ฮยอกแจที่หนุนตักซองมินอยู่ตะโกนไปถามเจ้าน้องเล็กที่กำลังนั่งจ้องจอคอมตาเขม็ง

 “กี่รอบมันก็เรื่องของผม ฮยองเอาเวลาที่มานั่งแหนะแน๋ผมลากพี่ซองมินเข้าห้องไปเถอะ”

“คยูฮยอนอ่า อะไรของนายกัน -///////- เลิกมองแบบนั้นเลยนะฮยอกแจวันนี้ชั้นไม่มีอารมณ์”

 “ไม่มีอารมณ์ หรือก้นระบมกันแน่น่ะซองมิน อย่าคิดว่าพวกชั้นไม่ยินนะเฟ้ย ห้องพวกนายสองคนอะส่งเสียงแข่งกับห้องไอ้มักเน่มันจะตาย ชั้นล่ะแทบไม่ได้นอน” คังอินหันไปพูดเนื่อยๆ

 “พี่คังอินอ่า>////< ”

 “พี่ว่าหยุดเถียงกันเถอะชิงร้อยชิงล้านใกล้จะมาแล้ว(??) ” ลีทึกพูดตัดบทก่อนจะหันไปจ้องหน้าจอโทรทัศน์ต่อ

แอ๊ด~~

“กลับมาแล้วฮ่ะทุกคน”

เสียงสดใสร่าเริงของทงเฮเอ่ยขึ้น เท้าเล็กๆเดินเข้ามาหยุดในห้องก่อนจะจ้องมองสมาชิกที่นั่งกันอยู่เต็ม

 “พวกพี่ยังไม่นอนกันหรอครับ” ชีวอนที่เดินตามทงเฮมาเอ่ยขึ้น สองมือของชีวอนนั้นเต็มไปด้วยถุงชอปปิ้ง เกือบสิบถุง

ไปซอปปิ้งกันมาสิท่า หึ สนุกมากเกินไปแล้วนะพี่ทงเฮ...หึ

“สนุกมากมั้ยฮยองพา เมีย คนอื่นไปเที่ยวมาน่ะ” คยูฮยอนลุกออกมาจากหน้าจอโน๊ตบุ๊คก่อนเจอเดินมาหยุดยืนข้างๆทงเฮ

 “สนุกดีนะคยูฮยอน เราได้ทำอะไรๆ หลายๆอย่างด้วยกันเยอะเยอะเนอะทงเฮ” ชีวอนว่าพลางดึงทงเฮเข้ามาโอบ ทงเฮยิ้มร่าก่อนเย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มชีวอน เล่นเอาบรรดาสมาชิกหายใจกันไม่ทั่วท้อง

มันจะเกิดศึกชิงตัวนางสีดารึเปล่าว่ะครับ!

“ขอบใจมากน๊าชีวอน ชั้นมีความสุขมากเลย” ทงเฮเอ่ยด้วยน้าเสียงสดใสก่อนจะคว้าถุงของในมือชีวอนมาถือไว้ซะเอง

 “ไม่เป็นไรหรอกครับ เพื่อทงเฮผมยอมทุกอย่าง เหมือนที่ทงเฮยอมผมบนรถตะกี้ไง”

 ยอม!

 “โอ๊ะ ทงเฮน้องรัก นายไปยอมไอ้ม้าในที่แบบนั้นได้ไงห๊ะ ทำไมไม่พากันมาบนห้อง”

เยซองพูดติดตลกโดยหารู้ไม่ว่า คยูฮยอนไม่ได้ตลกตามไปด้วย

 “พี่ทงเฮ!!!!สนุกพอรึยัง!!!!!”

“อะไรคยูฮยอน อย่าพึ่งมาเวิ่นตอนนี้ได้มั้ย”

 “ผมถามว่าสนุกพอยัง!!!!” ร่างสูงว่าพลางกระชากแขนของทงเฮให้มาอยู่ข้างตัว

 “เป็นบ้าอะไรของนายมาขึ้นเสียงใส่พี่ได้ไง พี่เป็นพี่นายน่ะ”

 “ทีพี่ล่ะพี่เป็นเมียผม แต่พี่กลับออกไปจู๋จี๋กับพี่ชีวอน  หึ ของผมกับของพี่ชีวอนของใครมันถึงใจกว่าล่ะ”

“มีอะไรค่อยๆพูดกัน ใจเย็นๆ” ลีทึกพูดปรามน้องๆก่อนจะหันไปตบหัวฮยอกแจที่กำลังนั่งถ่ายคลิปพร้อมบรรยายๆ

 ‘ตอนนี้เกิดศึกชิงปลากันแล้วครับ แล้วเดี๋ยวเราจะรู้กันว่าใครมันจะถึงใจทงเฮมากกว่ากัน คึคึ โอ๊ย ฮยองงตบหัวผมเพื่อ?’

‘ตบให้เลิกเล่นบ้าๆน่ะสิ’

“มากไปแล้วน่ะคยูฮยอน!” ทงเฮจ้องมองหน้าของคยูฮยอนอย่างไม่ลดล่ะก่อนสะบัดมือแล้วหิ้วถุงของหนีเข้าห้องไป คยูฮยอนมองตามทงเฮที่เดินเข้าห้องไปแล้วปิดประตูเสียงดัง

 “ฮยอง ฮยองก็รู้ว่าพี่ทงเฮเป็นแฟนผมทำไมต้องทำแบบนี้”

 “ทงเฮขอร้องพี่นี่คยูฮยอน”

นี่ถึงกะขอร้องกันเลยหรอ?

 “แล้วฮยองต้องทำตามรึไง เล่นสนุกกับเมียคนอื่นน่ะมีความสุขมากนักหรอ?”

ชีวอนจ้องเจ้าน้องเล็กของวงที่ตอนนี้กำลังหึงเขากับทงเฮจนแทบจะฆ่าเขาตายได้เลยในตอนนี้ เอาไงดีว่ะ บอกความจริงมันไปตอนนี้เลยแล้วกัน!

“จริงๆแล้วที่ทงเฮมาขอร้องพี่นะ มันไม่ใช่เรื่องบ้าแบบที่นายคิดหรอกนะ” คำพูดของชีวอนเรียกความสงสัยจากสมาชิกที่เหลือ รวมไปถึงตัวคยูฮยอนเองด้วย

ไม่ใช่เรื่องบ้าแบบที่เราคิด?

 “พรุ่งนี้เป็นวันอะไรนายจำได้มั้ย”

 “13 กันยาไง แล้วไงล่ะฮยอง”

 “เฮ้อ ” ชีวอนถอนหายใจเบา ไอ้น้องเล็กบ้านี่ ได้คณิตศาสตร์โอลิมปิกมาได้ไงว่ะครับ นี่ดู สมาชิกคนอื่นเข้าเข้าใจกันหมดแล้ว ไอ้น้องคนนี้บทมันจะเจ้าเล่ห์ทันคนก็ตามันไม่ทัน บทมันจะซื่อบื้อก็บื้อดักดานเลยเถอะ

“นายลองคิดดีๆสี พรุ่งนี้มันสำคัญอะไรสำหรับนายกับทงเฮ ที่ทงเฮมาขอร้องน่ะ ทงเฮจะเซอร์ไพร์นายเขาเลยมาขอให้พี่ ช่วยพาเขาไปซื้อของขวัญ แล้วนายตัวติดเขาขนาดนี้เขาจะไปปลีกตัวไปซื้อของให้นายได้ยังไง เข้าใจรึยังคยูฮยอน ”

สรุปไอ้ที่ให้เขาห่างไปเมื่อเข้านี้

ห่างไปเพื่อจะซื่อของขวัญให้งั้นหรอ?

อั๊ย หยา ทำไมเมียจ๋าของผมน่ารักจังงงง

 “ยิ้มแบบนี้เข้าใจแล้วใช่มั้ยล่ะ เฮ้อ  นึกว่าจะโดนต๋อยแล้วซะอีก” ชีวอนถอนหายใจเบาๆก่อนจะยิ้มโชว์ลักยิ้ม

 “เข้าใจแล้วครับ แต่มีอย่างนึงที่ผมสงสัย”

 “หื อ สงสัยอะไร”

“ที่พี่ทงเฮยอมฮยอง บนรถมันหมายความว่าไง”

 “อ๋อ แหะ อย่าเสียงดังไปล่ะ” ชีวอนยิ้มเขินๆก่อนจะกระซิบข้างหูคยูฮยอน

“ พอดีพี่จะชวนพี่ชีชอลไปเดทอ่ะ แต่ไม่กล้าพูดเลยขอให้ทงเฮช่วยพูดให้” ชีวอนผละออกมาก่อนจะเกาหัวอายๆ คยูฮยอนขำน้อยๆก่อนจะเหลือบไปมองที่ประตูห้องนอน

 “ฮยอง ยังไงผมขอโทษด้วยล่ะกันที่ผมเสียงดังกับทำตัวไม่มีมารยาทใส่ฮยองไป”

 “อื้มไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่ได้ถืออะไร”

“ เอ่อ ฮยอง ช่วยผมอีกอย่างสิ”

 “ได้สิ อะไรหรอ?”

 “ลางานให้ผมกับพี่ทงเฮด้วย”

 “เอ๊ะ ทำไมล่ะ”

“พี่ทงเฮอาจจะลุกไม่รอดน่ะครับ ฝากด้วยนะฮยอง^^+++” คยูฮยอนพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะรีบเดินไปหาทงเฮที่ห้อง

อะ ไอ้มักเน่ นายมันหื่นจริงๆเลยว่ะ

.

.

.

ณ เรือน หอ ของทงเฮ (ห้องพักไม่ใช่รึไง)

 ขายาวของคยูฮยอนเดินมาหยุดที่ร่างบางที่ใส่ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวที่ตอนนี้เลื่อนหลุดจากไหล่ลงมาน้อยๆเผยให้เห็นผิวขาวเนียนที่มีหยดน้ำเกาะอยู่เล็กน้อย  มือบางของทงเฮกำลังเปิดดูถุงชอปปิ้งอย่างเมามันส์ โดยไม่ทันสังเกตสายตาหื่นกามของเจ้าน้องเล็กที่กำลังจ้องจะกินเขาอยู่ร่มร่อ

“พี่ทงเฮ”

 “มีอะไรคยูฮยอน” ทงเฮแสร้งเอ่ยด้วยน้าเสียงเย็นชา โดยหารู้ไม่ว่า คยูฮยอนรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว

 “เลิกเล่นได้แล้วพี่ทงเฮ”

“เล่นอะไรของนาย ห๊ะ อ๊ะ ..-////-” เสียงของร่างบางขาดหายไปเมื่อร่างสูงโถมตัวเข้ามาหาพร้อมทั้งจ้องตาลึกเข้ามาในดวงตาเขา

 “ผมรู้หมดแล้ว ขอบคุณนะครับพี่ทงเฮ”

 “-////////- อะ อ่า ชะ ชี วอนบอกแล้วหรอ?”

 “ครับ^^+++”

“งั้นมันก็ไม่เซอร์ไพร์แล้วน่ะสิ” ทงเฮยู่ปากอย่างน่ารักก่อนจะจ้องตาร่างสูง

 “แค่มีพี่อยู่กับผมทุกวันผมก็เซอร์ไพร์มากพอแล้วล่ะ ”

 “-///////////- บ้าหรอคยูฮยอนนา~ ”

มือบางทุบไหล่ร่างสูงเบาๆ คยูฮยอนส่ายหัวน้อยๆก่อนจะก้มลงประทับริมฝีปากลงบนกลีบปากบาง มือบางขอทงเฮเองก็เลื่อนมาโอบรอบคอร่างสูง

“ผมรักพี่นะพี่ทงเฮ” คยูฮยอนเอ่ยบอกเบาๆก่อนจะชิงหอมแก้มใสไปอีก1ฟอด

“พี่ก็รักนายนะ คยูฮยนนา ~ อ๊ะ อะ อย่าพึ่งจับสิ พี่มีของจะให้”

ทงเฮว่าพลางดันตัวร่างสูงออกก่อนจะเดินไปหยิบถุงของขวัญเล็กๆมาส่งให้ร่างสูง คยูฮยอนยิ้มน้อยๆก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าทั้งถุงของขวัญและมือของทงเฮให้มานั่งบนตัก มือหนาหยิบถุงของขวัญขึ้นไปไว้ตรงหัวเตียง

 “มะ ไม่เปิดดูหน่อยหรอ?”

 “ของขวัญพี่ค่อยเปิดพรุ่งนี้ก็ได้...คืนนี้พี่เอาของขวัญผมไปก่อนนะ”

 “เห๋ จริงหรอ? ไหนล่ะ”

ทงเฮยิ้มด้วยความดีใจ เขาเองคิดว่าคยูฮยอนเองคงลืม เพราะช่วงนี้ตารางงานของพวกเขานั้นแน่นมาก

 “นี่ไงครับ” ร่างสูงคว้ามือทงเฮมาแปะตรงจุดยุทธศาสตร์ของเขา

 “ค คยูฮยอนนา  -///////- ”

 “สิ่งนี้ล่ะครับ ที่ผมจะมอบให้พี่  มาม๊ะ เมียจ๋า ผมจะมอบของขวัญให้”

 “คยูฮยอนนา อ อย่า พ..พึ่ง.... ซี อ๊ะ..อา”

.

.

.

.

คยูฮยอนจัดการปิดปากร่างบางด้วยริมฝีปากของเขาเองก่อนจะมอบของขวัญที่เขาตั้งใจจะมอบให้กับแฟนที่แสนน่ารักของเขา

......มีแฟนน่ารักขนาดนี้ใครจะไปอดใจไหวครับ

 ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด  เสียงนาฬิกาดังบ่งบอกว่าเป็นเวลาเที่ยงคืนเพื่อก้าวเข้าสู่วันใหม่

“ อื้ม พี่ทงเฮ เที่ยงคืนแล้วนะ”

 “อื้อ อ๊ะ ทะ เที่ยงคืนแล้วหรอ? อ๊า”

 “สุขสันต์วันคยูเฮนะครับที่รัก ”

 “มะ เหมือน กันนะคยูฮยอน นา อ่ะ สุขสันต์ วะ วันคยู เฮ อื้อ”

“ถ้าส่งเสียงลำบากก็ไม่ต้องหรอกพี่ทงเฮ”

 “อะ ทะ ทำไมล่ะ”

 “ครางอย่างเดียวพอครับที่รัก^^+++++”

 “>/////////////////<”

 The End 

ปล.HBD วันคยูเฮย้อนหลังนะค่ะ เอามาลงย้อนหลัง รักนะจุ๊ฟฟฟ
ปล.2 ฝากโอพีวีด้วยนะค่ัะถูกใจกันมั้ยไม่รู้ คึคึ